Hanna Balińska

Hanna Balińska znana również jako Hanna Balińska‐Korsztyn (ur. 4 lutego 1943 w Warszawie) – polska aktorka teatralna, filmowa i telewizyjna. Absolwentka PWST w Warszawie (1966). Matka Hanny Balińskiej, Irène de Jomini-Balińska (ur. 1916 w Sankt Petersburgu, zm. w 1985 Warszawie) była tłumaczem przysięgłym z języków: angielskiego, francuskiego i włoskiego. Była współautorką podręczników do języka angielskiego i francuskiego. Przodkiem Hanny Balińskiej ze strony matki był teoretyk wojenny, generał brygady wojsk Napoleona Bonaparte baron Antoine-Henri Jomini Teatr W teatrze zadebiutowała w 1965 roku jeszcze jako studentka PWST. Oficjalnym debiutem był występ 9 lipca 1966 roku, gdy zagrała Geneviewe w spektaklu Paryżanin. Kariera teatralna 1965-1969 Teatr im. Stefana Jaracza w Olsztynie 1969–1974 Państwowe Teatry Dramatyczne w Szczecinie 1975–1986 Teatr Polski w Warszawie 1987-1989 Teatr Syrena w Warszawie W 1990 roku zrezygnowała z pracy w zawodzie aktorki. Spektakle teatralne 1965 – Wujaszek Wania jako Helena Andriejewna (reż. Jan Świderski) 1966 – Spazmy modne jako jako Lukrecja; Małgosia (reż. Janina Romanówna) 1966 – Paryżanin jako Geneviewe (reż. Barbara Bormann) 1966 – Ogniem i mieczem jako Helena (reż. Bogdan Czechak) 1967 – Don Karlos jako Elżbieta de Valois – Królowa (reż. Jan Perz) 1969 – Król w kraju rozkoszy jako Felicja (reż. Wanda Laskowska) 1969 – Maskarada jako Nathalie (reż. Czesław Staszewski)  1970 – Jadzia wdowa jako Jadzia wdowa (reż. Henryk Tadeusz Czarnecki) 1970 – Księżniczka Turandot jako Ismaela (reż. Wojciech Jesionka) 1971 – Lubow Jarowaja jako Panowa (reż. Piotr Monastyrski) 1972 – Panna Maliczewska jako Panna Maliczewska (reż. Wojciech Jesionka) 1972 – Sen nocy letniej jako Helena (reż. Józef Gruda) 1975 – Otello jako Desdemona (reż. August Kowalczyk) 1975 – Doktor Judym jako Natalia (reż. Jan Machulski) 1976 – Błazeńska czapka jako Nina Ciampa (reż. Maciej Zenon Bordowicz) 1977 – Specjalność zakładu jako Gwiazda (reż. Maciej Zenon Bordowicz) 1977 – Lato jako Lili (reż. Krystyna Meissner) 1978 – Maskarada jako Nathalie (reż. Ignacy Gogolewski) 1979 – Celestyna jako Areuza (reż. Stanisław Różewicz) 1981 – Uciechy staropolskie jako Panna (reż. Kazimierz Dejmek) 1982 – Wyzwolenie jako Harfiarka (reż. Kazimierz Dejmek) 1982 – Vaclav jako Jedna z ludu (reż. Kazimierz Dejmek) 1983 – Maestro jako Eleonora (reż. Kazimierz Dejmek) 1985 – Skąd nadejdą święci jako Pani Drac (reż. Kazimierz Dejmek) 1986 – Zaczarowana królewna jako wróżka Dobrotka (reż. Kazimierz Dejmek) 1988 – W zielonozłotym Singapurze jako Dama (reż. Witold Filler)   1988 – Seks i polityka II jako Pani Walewska i Messalka (reż. Witold Filler) Teatr Telewizji 1971 – Polskie listy miłosne (reż. Ryszard Zawidowski) 1973 – Listy z morza jako Krystyna (reż. Czesław Staszewski) 1977 – Przeklęty dom jako Ewa (reż. Marek Tadeusz Nowakowski) 1977 – Stepowy Król Lir jako Anna (reż. Witold Filler) Filmografia 1974 – Awans (reż. Janusz Zaorski) 1974 – Orzeł i reszka (reż. Ryszard Filipski) 1976 – Brunet wieczorową porą jako ekspedientka w sklepie spożywczym (reż. Stanisław Bareja) 1976 – Złota kaczka jako Karczmareczka (reż. Jerzy Sztwiertnia) 1978 – Romans Teresy Hennert jako Elżbieta Sasinówna, urzędniczka w Ministerstwie Reform Rolnych (reż. Ignacy Gogolewski) 1978 – Justyna (reż. Gerard Zalewski) 1985 – Dom Sary jako Sara Braga (reż. Zygmunt Lech) Seriale 1974 – Ile jest życia jako Aktorka i piosenkarka Baśka, dziewczyna Kacpra (reż. Zbigniew Kuźmiński) 1975 – Dyrektorzy (reż. Zbigniew Chmielewski) 1978 – 07 zgłoś się jako Joanna Kostrzewska (reż. Krzysztof Szmagier) 1978 – Życie na gorąco jako Ilse von Derbich, bratanica hrabiego, współpracownica organizacji „W” (reż. Andrzej Konic) 1980 – Kariera Nikodema Dyzmy jako Bibi, dama z towarzystwa (reż. Jan Rybkowski, Marek Nowicki) 1980 – Punkt widzenia jako Koleżanka z biura Marii (reż. Janusz Zaorski) 2010 rok 2012 rok