Na Syberii pojawiła się kolejna seria tajemniczych, ogromnych kraterów,
a zjawisko to coraz bardziej niepokoi rosyjskich geologów, bo nadal nie
wiedzą oni za bardzo skąd te wielkie leje na końcu świata się biorą.
Moskiewscy naukowcy tacy jak profesor Wasilij Bogojawleński nawołują
aby dokładnie zbadać to zjawisko zanim dojdzie do prawdziwej tragedii i
krater, lub ich seria, pochłoną jakieś miasto czy infrastrukturę używaną
do wydobycia i transportu gazu lub ropy naftowej.
Bogojawleński i inni geolodzy uważają, że kratery są wynikiem zmian klimatu
- ich zdaniem prawdopodobnie topniejąca syberyjska wieczna zmarzlina
uwalnia uwięziony w lodzie gaz, który gwałtownie szuka drogi na zewnątrz
wyrywając sobie w leje. Analiza nowych zdjęć satelitarnych okolicy
kraterów wykazała, że często są one otoczone serią kilkudziesięciu
mniejszych wyrw w ziemi.
Tymczasem dwa z najnowszych kraterów błyskawicznie wypełniły się wodą gruntową i stały się niewielkimi jeziorami.
Na razie wersja o zmianach klimatu jest popularniejsza, bo druga z
teorii mówi, że jest to wynikiem wydobycia surowców naturalnych -
większość kraterów znajduje się bowiem niedaleko największego pola gazowego Jamału (którego nazwa w miejscowym języku oznacza koniec świata: Ja - ziemia, mał - koniec) - Bowanienkowo
- i możliwe, że to właśnie jego eksploatacja przez Gazprom doprowadziła
do jakiejś naturalnej katastrofy pod ziemią. Dla Rosji, której
gospodarka opiera się na wydobyciu gazu i ropy ta teoria jest jednak nie
do przyjęcia, choćby to ona była prawdziwa.
Zamek Gutenfels (niem. Burg Gutenfels) – warowny zamek usytuowany na skalistych wzgórzach, 110 m ponad miastem Kaub, na terenie powiatu Rhein-Lahn-Kreis po prawej stronie Renu (Nadrenia-Palatynat, Niemcy). Należy do zespołu zabytkowego „Oberes Mittelrheintal” (Górnej Doliny Środkowego Renu).
Zamek został wzniesiony w pierwszej połowie XIII wieku. Pierwsza pisana
wzmianka o nim pochodzi z 1237. Mówi, iż teren ten był zapisany jako
posiadłość rodziny Falkenstein. Jednakże już w 1252 twierdza była
bezskutecznie oblegana przez wojska antykróla Wilhelma z Holandii, zaś w 1277 zamek wraz z położonym przy prawym brzegu Renu miastem Kaub zostały przejęte przez elektorat Palatynatu, którym wówczas rządził Ludwik II z dynastii Wittelsbachów. Warownia, której główną częścią jest budynek mieszkalny (na planie prostokąta) i stojąca obok wieża (na planie kwadratu), w XIV otrzymała przedzamcze oraz system umocnień łączący ją z pobliskim miastem Kaub i usytuowanym na wyspie na Renie zamkiem celnym – Pfalzgrafenstein. Obecna nazwa Gutenfels – w wolnym tłumaczeniu solidna skała – pochodzi od landgrafa heskiego Wilhelma I. Jego rywal, Ludwik IV,
elektor Palatynatu, w 1504 polecił zdobyć zamek, jednak załoga
landgrafa heskiego obroniła go po 39-dniowym oblężeniu. W 1807 zamek
został zniszczony przez wojska francuskie. Odbudowany w latach
1889–1892|92 przez architekta Gustava Waltera w duchu neoromańskim. Po ostatniej wojnie zamek został zaadaptowany na hotel, który funkcjonował tu do końca 2006.
W obecnym stanie warownia składa się z części mieszkalnej, która
stanowi rdzeń zamku, oraz przedzamcza – systemu umocnień usytuowanego na
stokach wzgórza.
Górny zamek tworzy część mieszkalna składająca się z
dwóch czterokondygnacyjnych, prostokątnych skrzydeł, połączonych murami kurtynowymi. Całość tworzy plan czworoboku o wymiarach 21,60 m x 21,10 m. Masywne mury, przeprute niewielkimi oknami są zwieńczone blankami.
Od strony wschodniej przylega do zabudowań wysoka na 35 m czworoboczna
wieża strażnicza. Zabudowa przedzamcza, rozplanowana po dwóch
przeciwnych stronach, ma układ nieregularny. Tworzy go kilkuwarstwowy
system umocnień złożonych z murów obronnych i baszt. Ponadto od strony północno-zachodniej znajdowała się kaplica. Całość warowni ma charakter czysto obronny. Od strony stylistycznej przeważają w architekturze formy gotyckie, przy czym zachodnia część przedzamcza ma charakter renesansowy, zaś biforialne okna mają kształt nawiązujący do romanizmu. Na stokach wzgórza znajdują się rozległe plantacje winorośli.Charakterystyczna sylweta zamku wraz z historyczną zabudową miasta
Kaub i zamkiem Pfalzgrafenstein tworzą malowniczy zaułek w zespole
zabytkowym „Oberes Mittelrheintal”, wpisanym na listę światowego dziedzictwa UNESCO.
Ananas to także potocznie nazwa owocostanu ananasa jadalnego.
Duży, soczysty owocostan wyrasta na szczycie krótkiej łodygi
wyrastającej z rozety kolczastych liści. Do głównych producentów należą Hawaje, Brazylia, Meksyk i Filipiny.
Loeb Strauss (ur. 26 lutego 1829 w Buttenheim jako Löb Strauß, zm. 26 września 1902 w San Francisco) – twórca pierwszego przedsiębiorstwa produkującego dżinsy, był pochodzącym z Niemiec żydowskim imigrantem w USA. Założone przez niego przedsiębiorstwo Levi Strauss & Co. rozpoczęło działalność w 1853 r. w San Francisco w Kalifornii.
Dracaena cinnabari – gatunek z rodziny szparagowatych. Endemit występujący na archipelagu Sokotra, zagrożony wyginięciem ze względu na wypas kóz.
Morfologia
Pokrój
Wieczniezielona roślina drzewiasta, o wysokości 3-6 m, niekiedy do 10 m, i charakterystycznej parasolowatej koronie.
Liście
Lancetowate, o długości do 60 cm, wyrastające na wierzchołku.
Kwiaty
Występują grupami, w mocno rozgałęzionych kwiatostanach.
Owoc
Okrągła, mięsista jagoda
zawierająca od 1 do 3 nasion o średnicy około 5 mm. Owoce początkowo
zielone, później czarne, pod koniec procesu dojrzewania przybierają
barwę pomarańczowoczerwoną. Nasiona rozsiewane przez ptaki.
Zastosowanie
Czerwonawa żywica, nazywana smoczą krwią, tradycyjnie była stosowana do lakierowania instrumentów muzycznych
Liście i korzenie wykorzystywane w medycynie ludowej.
Mazurek Dąbrowskiego – polska pieśń patriotyczna z 1797 roku, od 26 lutego 1927 oficjalny hymn państwowy Rzeczypospolitej Polskiej.
Autor melodii opartej na motywach ludowego mazurka (właściwie mazura)
jest nieznany. Początkowo sądzono, że melodię tę skomponował książę
Michał Kleofas Ogiński (twórca słynnego poloneza – Pożegnanie ojczyzny),
potem materiały archiwalne temu zaprzeczyły i do dziś najczęściej
autorzy śpiewników i prac naukowych podają określenie "melodia ludowa"
(a niektórzy dodają do tego asekuracyjny znak zapytania).
Pieśń powstała w dniach 16-19 lipca 1797 we włoskim miasteczku Reggio
nell'Emilia w Republice Cisalpińskiej (w dzisiejszych Włoszech).
Pierwszy raz została wykonana publicznie 20 lipca 1797 roku. Tekst ogłoszono po raz pierwszy w Mantui w lutym 1799 w gazetce "Dekada Legionowa".
Od
samego początku z aplauzem została przyjęta przez Legiony Dąbrowskiego.
Z początkiem 1798 znana była już we wszystkich zaborach. Śpiewana była
podczas triumfalnego wjazdu gen. H. Dąbrowskiego i J. Wybickiego do
Poznania 3 listopada 1806 r.,
podczas powstania listopadowego (1830), styczniowego (1863), przez
Polaków na Wielkiej Emigracji, w czasie rewolucji 1905, I i II wojny
światowej. Tekst Mazurka
był tłumaczony przez poetów solidaryzujących się z walczącą Polską i
znany był w 17 językach, m.in.: niemieckim, francuskim, angielskim,
rosyjskim, węgierskim, chorwackim, macedońskim, serbskim, słowackim,
litewskim oraz żmudzkim. Podczas Wiosny Ludów (1848) Mazurek Dąbrowskiego śpiewany był na ulicach Wiednia, Berlina i Pragi, gdzie cieszył się szczególną popularnością. Mazurek Dąbrowskiego
był wykorzystywany w utworach muzycznych. Jako jeden z pierwszych użył
go Karol Kurpiński, który skomponował w 1821 fortepianową (organową)
Fugę na jego temat.
Fuga ta, zinstrumentowana przez autora, zabrzmiała pod jego batutą 1
stycznia 1831 roku w wykonaniu orkiestry Opery Warszawskiej. Ryszard
Wagner wykorzystał melodię Mazurka w uwerturze Polonia
skomponowanej po upadku powstania listopadowego. Grano ją pod okupacją
niemiecką w czasie II wojny światowej, gdy zabronione było granie
polskiego hymnu. W zmienionej postaci użyto muzyki hymnu w nazistowskim
filmie propagandowym Powrót do ojczyzny (Heimkehr).
Na
melodię polskiego hymnu śpiewano na Śląsku popularną patriotyczną pieśń
pt. "Długo nasz Śląsk ukochany..." do słów śląskiego poety oraz pisarza
Konstantego Damrota.
W czasie powstania warszawskiego w 1944 roku węgierskie jednostki stacjonujące w Warszawie
sympatyzowały z walczącymi Polakami. Orkiestra 5 węgierskiej dywizji
rezerwowej odegrała dla warszawiaków Mazurka Dąbrowskiego na Ursynowie.
Gen. Jan Henryk Dąbrowski na czele Legionów Polskich we Włoszech
