Paragwaj

Republika Paragwaju – państwo w Ameryce Południowej nieposiadające dostępu do morza. Asunción – stolica Paragwaju, położona nad rzeką Paragwaj na zachodnim skraju Wyżyny Brazylijskiej, przy granicy z Argentyną.   Budynek Panteonu Narodowego w Asunción Pałac Governor Uniwersytet  Nacional de Asunción Rectoría Ex Cabildo Katedra   Santísima Trinidad by Felipe Méndez Palacio de los López Panteón Nacional de los Héroes   Na północy graniczy z Boliwią, na wschodzie z Brazylią, na południu i zachodzie z Argentyną. Najwyżej położony punkt na terytorium Paragwaju to Cerro Peró – 842 m n.p.m. Paragwaj leży w strefie klimatu zwrotnikowego. Istnieje jednak dość wyraźna różnica między klimatem zachodnich suchych lasów zwanych Chaco a wschodnim Paragwajem. Charakter kontynentalny klimatu rośnie ku zachodowi, a rejon Chaco należy do najgorętszych regionów kontynentu południowoamerykańskiego Średnia temperatura w Chaco w miesiącach letnich (X-III) waha się tu ok. 20 °C, a miesiącach zimowych (IV-XI) – spada do 19 °C. Zimą napływają tu czasami gorące masy powietrza równikowego, podnosząc temperaturę do 35 °C, noce natomiast są na ogół chłodne i temperatura spada często do 0 °C. We wschodnim Paragwaju średnie temperatury miesięcy letnich wahają się ok. 27 °C, zimowych – od 15 do 21 °C; niekiedy temperatura spada na kilka godzin do 8 °C, a nocą zdarzają się przymrozki. W miarę posuwania się ze wschodu na zachód zmniejsza się ilość opadów. Na Wyżynie Parany roczna suma opadów wynosi ok. 2000 mm, w dolinie rzeki Paragwaj – od 1200 do 1400 mm, a w Chaco – od 700 do 1000 mm. W Chaco pora opadów przypada na miesiące letnie, w dolinie rzeki Paragwaj na miesiące zimowe, a we wschodnim Paragwaju deszcze padają w ciągu całego roku. Główne rzeki: Paragwaj, Parana i Pilcomayo są na długich odcinkach granicami państwowymi. Długość rzeki Paragwaj na terytorium republiki wynosi 1280 km (ogólna długość 2200 km), a Parany 800 km (ogólna długość 4700 km). Pilcomayo (1 800 km) jest jedyną rzeką andyjską, która dopływa do rzeki Paragwaj. W dolnym biegu, w porze suchej, jej głębokość czasami nie przekracza 20 cm, za to w porze deszczowej dochodzi do 9 m. W zachodniej części Chaco występuje wiele źródeł warstwowych, powstałych wskutek zmniejszającej się miąższości warstw wodonośnych. Dają one początek licznym małym rzekom, które poza Rio Verde nie dochodzą jednak do rzeki Paragwaj, lecz giną po drodze w jeziorach i bagnach. Rzeki o takich samych źródłach, lecz położone bliżej rzeki Paragwaj, osiągają jej bieg (np. San Carlos, Rio Confuso). Mimo że Paragwaj nie ma dostępu do morza, żeglowne rzeki przepływają przez jego terytorium bądź stanowią jego granice. Rzeka Paragwaj dzieli kraj na dwa regiony o odmiennym charakterze (część wschodnią, wyżynną – Paraguay Oriental, zw. Paraneña i zachodnią, równinną – Paraguay Occidental, zw. Chaco), które charakteryzuje niewielki spadek w kierunku zabagnionej doliny rzeki, i które są przez nią odwadniane. Rzeka Paragwaj w okolicy Asunción Krajobraz paragwajskiej części Gran Chaco Lasy we wschodniej części Paragwaju Wodospad Piraretá Baylika w Caacupé Kościół Senior Caacupé  Paragwaj dzieli się na 17 departamentów i jeden dystrykt stołeczny Ciudad del Este – miasto w Paragwaju Encarnación Humaitá- wioska i dystrykt w południowym Paragwaju San Juan Bautista Międzynarodowy Most Przyjaźni  Szata roślinna jest dość dobrze zachowana, lasy zajmują ponad 40% powierzchni kraju. Na wschodzie kraju rosną wiecznie zielone lasy podzwrotnikowe wilgotne, występuje tam wiele gatunków cennych drzew. Charakterystycznymi roślinami są arakurie i ostrokrzew paragwajski.    Najwilgotniejsze lasy rosną w północno-wschodniej części kraju. We wschodnim regionie rosną widne, suche lasy zwane chaco, które składają się z kolczastych zarośli i drzew. Do drzew należą m.in. wierzbowce białe i czerwone oraz kebraczo. Między strefami leśnymi, wzdłuż rzeki Paragwaj rozciągają się sawanny, a w pasie nadbrzeżnym - bagniste tereny typu pantanal. W północno-zachodnim regionie kraju rosną suche sawanny z udziałem kaktusa. W Chaco lokalnie występują stepy. Fauna na większości terenów należy do krainy chilijsko-patagońskiej, a północno-wschodnia część kraju to kraina gujańsko-brazylijska. Świat zwierząt jest dobrze zachowany. W Chaco żyją jaguary, które żyją także we wschodnim regionie. Liczne są gryzonie m.in. wiskacze, jelenie pampasowe i pancerniki. Największym gryzoniem jest typowym dla Ameryki Południowej - kapibara. Występuje wiele gatunków endemicznych, szczególnie w przypadku płazów oraz ryb. W wodach rzecznych żyją mięsożerne piranie, które są powszechnym gatunkiem ryb. Nad wodami występują także krokodyle i boa dusiciele. W lasach krainy gujańsko-brazylijskiej do spotykanych gatunków należą pekari, różne gatunki mrówek, jadowitych węży i pająków- czyli zwierząt typowych dla wilgotnych lasów. Cerro Memby