MIÓD

Miód jest jedną z najcenniejszych i niepowtarzalnych substancji odżywczych, jakich dostarcza nam natura. Jego właściwości bakteriobójcze i uodparniające są znane ludzkości od 4 tysięcy lat i już starożytni potrafili wykorzystywać jego lecznicze właściwości.      Pod względem chemicznym miód pszczeli jest stężonym wodnym roztworem cukrów o właściwościach silnie higroskopijnych (pochłania wilgoć). Zawartość różnych substancji organicznych i nieorganicznych w miodzie: woda; węglowodany (fruktoza, glukoza, sacharoza, melecytoza, maltoza, rafinoza, kestoza, erloza, panoza, maltorioza i inne); wielocukry; kwasy (cytrynowy, jabłkowy, mlekowy, mrówkowy, bursztynowy, octowy, masłowy); białka (globuliny i albuminy oraz aminokwasy); popiół - związki mineralne (mangan, kobalt, żelazo i inne); barwniki (karoten, santofil, chlorofil); substancje zapachowe (aldehyd mrówkowy, aldehyd octowy, aldehyd izomasłowy, aceton); enzymy (amelaza, beta-fruktofuranozydaza, fosfataza, katalaza, oksydaza glukozowa); hormony (acetyloholina, chormon wzrostowy); witaminy (PP, C, B1, B2, B6, H, kwas foliowy, kwas pantotenowy); inhibina. Miód jest wolny od zanieczyszczeń chemicznych, ponieważ pszczoły są bardzo wrażliwe na toksyny i wyginęłyby zbierając zanieczyszczony nektar lub spadź. 100g miodu dostarcza 328 kcal (1373 kJ). Jedna łyżka stołowa to około 65 kcal (272 kJ). Naturalny miód pszczeli z płynnej konsystencji (patoki) zmienia się w ciało stałe (krupiec). Proces krystalizacji miodu nie zmienia jego składu chemicznego, właściwości odżywczych i leczniczych, lecz świadczy o dużej zawartości glukozy i dobrej jakości miodu (wbrew błędnej opinii, że miód "scukrzony" to cukier). Krystalizacja powoduje zmianę barwy miodu na odcień jaśniejszy. Czas krystalizacji miodu waha się od 3 dni (dla miodu rzepakowego) do kilku miesięcy (dla miodu akacjowego). Aby przywrócić miód do płynnej konsystencji należy podgrzać go do temperatury nie większej niż 40 st. C. Tak podgrzany miód ulegnie powtórnej krystalizacji oraz nie straci swoich właściwości leczniczych. Miodu nie wolno gotować ani mocno podgrzewać. Już w temperaturze 50 st. C słabnie działanie większości enzymów, a w 60 st. C ulegają one zniszczeniu wraz z zarodnikami kryształków, przez co taki miód nigdy nie skrystalizuje. W miodzie podgrzanym powyżej 50 st. C szybciej następuje proces rozkładu enzymu beta-fruktofuranozydazy oraz zahamowania aktywności alfa-amelazy. W takich warunkach następuje przyspieszone starzenie się miodu. Taki miód nie posiada już właściowści leczniczych. Przechowywanie miodu - w szczelnie zamkniętych pojemnikach szklanych, kamionkowych lub emaliowanych (miód silnie pochłania wilgoć i obce zapachy) - w temperaturze 5-25 st. C - w zaciemnionym miejscu