Przyjazne spotkanie

Drogą szarą i stromą, co wśród skał się wiła, Idę, przestronnym płaszczem po szyję okryty, Na łąki, niespokojny i smutkiem przybity - Pchała mnie do ucieczki tajemnicza siła. Naraz jakby się nowa jasność objawiła: Dziewczyna idzie ścieżką, spoziera w błękity, Piękna jak owe lube i wdzięczne kobiety Z kraju poezji. Moją tęsknotę zgasiła. Otuliwszy się szczelniej, bo dreszcz przebiegł ciało, Odwróciłem się. Widząc, że stracić ją mogę, Że oddala się gniewna, jakby zawiedziona - Jednak pobiegłem za nią. I dobrze się stało! Że mi ciążył nadmiernie, przeto płaszcz na drogę Zrzuciłem. A dziewczyna padła mi w ramiona. Przełożył Leopold Lewin.