Niezależne Państwo Samoa

Samoa (pełna oficjalna nazwa: Niezależne Państwo Samoa) – państwo w Oceanii, obejmujące zachodnią część Wysp Samoa (pozostałe stanowią terytorium Stanów Zjednoczonych jako Samoa Amerykańskie). Do 1997 znane było jako Samoa Zachodnie. Samoa leży w południowej części Oceanu Spokojnego, w centralnej Oceanii i rozciąga się na długość ponad 600 km. Od północy graniczy z Tokelau, od zachodu z Tuvalu oraz Wallis i Futuną, od południa z Tonga, a od wschodu z Samoa Amerykańskim. W skład państwa Samoa wchodzi 9 zachodnich wysp archipelagu Samoa, z których cztery są zamieszkane: Savaiʻi (1715 km²),  Pseudo-gejzer tworzony przez wodę morską trafiającą w nieczynne tunele lawowe na wybrzeży wyspy Upolu (1113 km²),  Widok na dolinę rzeki Falefy, Upolu Apolima    i Manono.  Samoańskie faleo'o (domek pokryty strzechą) na wyspie Manono Niezamieszkane wyspy to: Fakuatapu, Namu'a, Nu'utele i Nu'ulua (tworzące wyspy Aleipata) oraz Nu'usafe'e. Duże wyspy są pochodzenia wulkanicznego, mniejsze zaś koralowego, a najwyższym wzniesieniem jest góra Silisili (1858 m n.p.m.) leżąca na wyspie Savaiʻi. Niemal wszystkie wyspy otoczone są barierą raf koralowych. Na wyspach panuje Klimat równikowy - gorący i wilgotny, o niskich wahaniach temperatur nie przekraczających średnio 2 °C w skali rocznej. Średnia roczna temperatura powietrza wynosi 27 °C, a średnie opady 5000 mm. W okresie od listopada do marca często występują huragany. Ponad połowę powierzchni kraju pokrywają lasy równikowe. Fragment skalistego brzegu w dystrykcie Vaisigano Fale tele, tradycyjny dom spotkań, wyspa Savaiʻi Krajobraz wnętrza jednej z wysp Kajak va'a ze wsi Matavai na Savaiʻi Historia Archipelag Samoa został zasiedlony około 1000 r. p.n.e. przez ludność polinezyjską pochodzącą z wysp Tonga. Wyspy zostały odkryte dla Europy w 1606, kiedy to dotarł do nich Hiszpan P.F. de Quiros, lecz o nich zapomniano, i ponownego ich odkrycia dokonano w 1722. W 1768 uczestnicy wyprawy Bougainville'a dokonali kolejnych badań wysp, nadając im nazwę Wyspy Żeglarskie. Od 1838 rozpoczął się napływ kolonistów i kupców europejskich i amerykańskich, którzy osiedlali się wokół miasta Apia na wyspie Upolu. Głównymi zainteresowanymi w kolonizacji archipelagu były Niemcy, Wielka Brytania i Stany Zjednoczone. W 1889 archipelag został podzielony na część zachodnią, dzisiejsze państwo Samoa, którą dostali Niemcy, i część wschodnią, dzisiejsze Samoa Amerykańskie, którą dostały Stany Zjednoczone. Wielka Brytania w zamian za zrzeczenie się roszczeń do archipelagu otrzymała wyspy Tonga, Niue i Wyspy Salomona. Po I wojnie światowej Samoa Niemieckie przejęła w 1919, jako odszkodowanie wojenne, Wielka Brytania, która następnie odstąpiła to terytorium Nowej Zelandii. Na mocy traktatu wersalskiego z 1919 byłą kolonię niemiecką (zwaną od tej pory Samoa Zachodnim) przekazano Nowej Zelandii jako terytorium mandatowe Ligi Narodów. Po II wojnie światowej, od 1946 Samoa Zachodnie jako terytorium powiernicze ONZ pozostało w administracji Nowej Zelandii. W 1961 odbyło się, nadzorowane przez ONZ, referendum w sprawie ogłoszenia niepodległości kraju, na mocy którego, w 1962 Samoa Zachodnie stało się w pełni niepodległym państwem. W 1997 zmieniono nazwę państwa z Samoa Zachodniego na Samoa. W 2011 nastąpiła zmiana strefy czasowej poprzez pominięcie daty 30 grudnia. W ten sposób Samoa znalazła się po zachodniej stronie linii zmiany daty. Celem zmiany było ułatwienie współpracy z Australią i Nową Zelandią. Zmiana nastąpiła poprzez usunięcie daty 30 grudnia 2011 z kalendarza, po 29 grudnia nastąpił 31 grudnia. Poprzednia zmiana nastąpiła w 1892 w celu dostosowania daty do czasu w Kalifornii; mieszkańcy Samoa przeżywali dwukrotnie datę 4 lipca. Zachód słońca na Samoa