Azory

Azory oficjalnie Region Autonomiczny Azorów – archipelag dziewięciu wysp wulkanicznych należących do Portugalii.      Położony ok. 1500 km od wybrzeży Półwyspu Iberyjskiego zaliczany jest do Makaronezji. Na przestrzeni 650 km rozciągają się trzy główne grupy wysp (grupa zachodnia: Flores  i Corvo,  grupa centralna: Faial,   Pico,     São Jorge,   São Jorge – jezioro przybrzeżne Fajã de Santo Cristo. Graciosa    i Terceira,    grupa wschodnia: São Miguel  i Santa Maria).  Zróżnicowana rzeźba terenu ze stromymi, skalistymi wybrzeżami i jeziorami kraterowymi to świadectwo wulkanicznego pochodzenia wysp. Archipelag jest nadal obszarem aktywnym sejsmicznie. Powierzchnia wysp – ok. 2,3 tys. km² (największa São Miguel – 759 km²), liczba ludności – 243 tys. (2007).   Ośrodek administracyjny: Ponta Delgada.    Od roku 1976 mieszkańcy wyspy cieszą się częściową, a od 1980 jeszcze szerszą autonomią. Wyspy, znane w starożytności Fenicjanom, zostały ponownie odkryte w 1427 roku przez Portugalczyków, którzy przeprowadzili szybką kolonizację niezamieszkanego wcześniej archipelagu. Od czasów II wojny światowej mieści się tu amerykańska baza lotnicza i morska. Roślinność azorska Angra do Heroísmo   Horta Lagoa Lajes do Pico Lajes das Flores Madalena Ponta Delgada Fajãzinha Praia da Vitória Praia da Vitória – katedra Santa Cruz. Ribeira Grande Santa Cruz das Flores São Roque do Pico Panorama Vila do Corvo Vila Franca do Campo  Wyspy archipelagu położone są w odległości ok. 900 mil morskich od Lizbony i ponad 2000 od brzegów Ameryki Północnej, na 39º 43' stopniach szerokości geograficznej północnej, co nadaje im stosunkowo łagodny klimat. Temperatura nie przekracza 28 °C latem, a zimą nie spada poniżej 10 °C. Dość wysokie opady i bardzo silne wiatry, wiejące na Azorach nieprzerwanie od lutego do listopada (tzw. Wyż Azorski), sprawiają, że pogoda jest bardzo nieprzewidywalna. Z powodu częstych mgieł lotniska nie obsługują pasażerów przez wiele dni w roku, a mieszkańcy żartują często, że burza, która zostanie zapowiedziana w prognozie pogody na następny dzień, nadchodzi nad Azory najczęściej po tygodniu. Archipelag powstał w trzeciorzędzie wskutek serii wstrząsów tektonicznych. Ten sam uskok, znajdujący się na dnie Oceanu Atlantyckiego, był również przyczyną trzęsienia ziemi w 1755 roku, które spustoszyło Lizbonę. Na wyspach znajduje się wiele wulkanów; jeden z nich, Pico jest jednocześnie najwyższym wzniesieniem Portugalii (2351 m n.p.m.). Ostatnia erupcja wulkaniczna miała miejsce w 1957 roku, kiedy wybuch Vulcão dos Capelinhos powiększył powierzchnię wyspy Faial o ok. 1,5 km². Dzięki żyznej, wulkanicznej glebie i umiarkowanemu klimatowi szata roślinna wysp jest wyjątkowo bogata. Większość z rosnących na Azorach roślin sprowadzili jednak osadnicy; oddalenie wysp od kontynentu sprawiło, że fauna w zasadzie nie jest reprezentowana, a Gonçalo Velho zastał w 1427 roku głównie karłowate sosny i brzozy. Na wyspach występują wody geotermalne, gejzery i śródlądowe jeziora, powstałe w kraterach wygasłych wulkanów. Ciekawostką jest sposób przyrządzania niektórych miejscowych potraw, takich jak cozido – warzywa i mięso zapiekane są w gorących źródłach siarkowych. Faial - widok na stołeczną miejscowość Horta.   Ponta da Barca Caldeira Cedros Fajã do Ouvidor Fajã Grande Cascata do Poço do Bacalhau, Fajã Grande Miejscowość Velas Jezioro Fajã de Santo Cristo Historia  Azory były prawdopodobnie odwiedzane w starożytności przez Kartagińczyków, a w średniowieczu przez Arabów i Normanów, pozostały jednak niezamieszkane do ich ponownego odkrycia w 1427 przez Portugalczyków, którzy około 1432 roku rozpoczęli kolonizację wysp osadnikami z prowincji Alentejo i Algarve. Zajęcie Azorów przypisuje się adeptowi szkoły morskiej Henryka Żeglarza, Gonçalo Velho. Od 1466 na archipelag przybywa wielu Flamandów i Francuzów z północy. Za pierwszą większą osadę uważa się założoną w 1478 Angra do Heroísmo, której zabytkowe centrum wpisane jest na listę światowego dziedzictwa UNESCO, podobnie jak krajobrazy winnic na pobliskiej wyspie Pico. W 1872 roku dwóch emigrantów z portugalskiej kolonii w Makau założyło na wyspie São Miguel czynną do dzisiaj, jedyną w Europie plantację herbaty. Do 1984 roku ostatnie miejsce w Europie, w którym dozwolone było wielorybnictwo. Głównym źródłem dochodu wielu mieszkańców archipelagu stało się obecnie organizowanie wycieczek, w trakcie których pokazywane są turystom delfiny zwyczajne, sejwale i kaszaloty, zamieszkujące w dużej liczbie okoliczne wody. Począwszy od 1868 roku istotne dochody przynosi także sprzedaż cenionych w świecie filatelistyki znaczków. Ważna stacja morska dla statków i jachtów przepływających przez Ocean Atlantycki. Podczas jednej ze swoich podróży przebywał tu Krzysztof Kolumb. W miejscowości Horta na wyspie Faial znajduje się sławna pośród miłośników żeglarstwa Café Sport – prowadzona nieprzerwanie od 1918 roku tawerna, do której wciąż można przesyłać korespondencję pocztową, za pomocą której żeglarze komunikowali się dawniej z rodziną. W czasie obu wojen światowych na Azorach znajdowały się liczne alianckie bazy lotnicze i morskie, których prawo użytkowania mają od 1951 Stany Zjednoczone. Od 1976 roku wyspom nadano częściową autonomię, rozszerzoną następnie w 1980 o uprawnienia organów regionalnych w zakresie zarządzania gospodarką i finansami. W 2003 roku na wyspie Terceira odbyło się spotkanie Prezydenta USA, George W. Busha, premiera Wielkiej Brytanii, Tony'ego Blaira i ówczesnego szefa hiszpańskiego rządu, José Maríi Aznara, poprzedzające bezpośrednio drugą wojnę w Iraku. Najbardziej znanym Azorczykiem jest piłkarz reprezentacji Portugalii – Pedro Pauleta.