Pogrążenie

Jakież kędziory na tej głowie! A gdy w bujności tej z ostrożna Pełnymi dłońmi błądzić można. Czuję, jak mnie przenika zdrowie. Całuję czoło, brwi, wargi mej pani I rzeźwi mnie to i znów rani. Gdzie zabrnął grzebień pięciozęby? Znów topię go w kędziorów kłęby. Ucho igraszek też nie wzbrania, Ni z ciała, ni ze skóry, śmiesznie Kruche i skore do kochania. Jako je moja dłoń niespiesznie Przegarnia, tak i wieczność całą We włosach będzie się błąkało. Hafizie! to, co tobie nie nowina, Dla nas od nowa się zaczyna. Przełożył Robert Stiller   .