Radziwiłłowie

Ludwika Karolina Radziwiłł (ur. 27 lutego 1667 w Królewcu, zm. 25 marca 1695 w Brzegu) – księżna na Birżach, Dubinkach, Słucku i Kopylu, pani na Newlu i Siebieżu, margrabina brandenburska, księżna neuburska w latach 1687-1695. Ostatnia przedstawicielka linii kalwińskiej Radziwiłłów na Birżach i Dubinkach. Córka Bogusława Radziwiłła i Anny Marii Radziwiłł. Wnuczka Janusza Radziwiłła, kasztelana wileńskiego i Janusza Radziwiłła, hetmana wielkiego litewskiego. Praprawnuczka Mikołaja Rudego Radziwiłła. W niemowlęctwie oddana została na wychowanie Radziwiłłom z linii na Nieświeżu i Ołyce. Później, zgodnie z zapisem testamentowym Bogusława Radziwiłła, wychowywała się na dworze elektora brandenburskiego Fryderyka Wilhelma Hohenzollerna zwanego Wielkim Elektorem. Po śmierci Bogusława Radziwiłła w 1669 roku została jedyną spadkobierczynią jego dóbr w Wielkim Księstwie Litewskim i Koronie, w których skład wchodziło ponad tysiąc wsi oraz kilka miast. Na wyraźne życzenie ojca była wychowywana w kalwinizmie i temu wyznaniu pozostała wierna do końca życia. Była wzorem swoich przodków opiekunką protestantyzmu na Litwie. Od 7 stycznia 1681 roku była żoną margrabiego Ludwika Leopolda Hohenzollerna, syna elektora brandenburskiego Fryderyka Wilhelma Hohenzollerna. Po śmierci pierwszego męża w 1687 roku spisano umowy przedślubne i została zaręczona z królewiczem Jakubem Ludwikiem Sobieskim, synem Jana III Sobieskiego. Dnia 10 sierpnia 1687 roku potajemnie poślubiła księcia Pfalz-Neuburg, Karola III Filipa Wittelsbacha. Ślub wywołał skandal a sprawa była rozpatrywana na posiedzeniach Sejmu. Jej drugie małżeństwo stało się podstawą dla magnackich rodów litewskich do działań prawnych i politycznych mających na celu pozbawienie księżnej i jej potomstwa praw do majątków w Rzeczypospolitej zwanych dobrami neuburskimi. Ostatecznie latyfundia po śmierci Ludwiki Karoliny Radziwiłł przypadły w XVIII wieku Radziwiłłom z Nieświeża. Ludwika Karolina Radziwiłł zmarła w wyniku komplikacji poporodowych. Z drugiego małżeństwa doczekała się czworga dzieci wychowanych w katolicyzmie: Leopoldyny Eleonory (ur. 1689, zm. 1693), Marii Anny (ur. 1690, zm. 1692), Elżbiety Augusty (ur. 1693, zm. 1724) i nieznanego z imienia syna (ur. i zm. 1695). Wieku dorosłego dożyła tylko jedna córka Elżbieta Augusta Zofia Wittelsbach, która była żoną księcia Józefa Karola Wittelsbacha.   Książę Stanisław Kazimierz Radziwiłł herbu Trąby (ur. w 1648, zm. 8 grudnia 1690), syn Michała Karola. Stolnik wielki litewski od 1670, ordynat na Klecku, od 1679 marszałek wielki litewski. Elektor Jana III Sobieskiego z województwa nowogródzkiego w 1674 roku. Był posłem powiatu mozyrskiego na sejm zwyczajny 1670 roku i posłem na zjazd warszawski i sejm pacyfikacyjny 1673 roku. W 1690 w Warszawie ożenił się z Marią Krystyną de Béthune, córką Franciszka Gastona de Béthune, siostrzenica królowej Marii Kazimiery. Zmarł bezdzietnie. Jerzy Józef Radziwiłł herbu Trąby (ur. 10 marca 1668 w Białej, zm. 3 stycznia 1689), syn Michała Kazimierza, podkanclerzego litewskiego i Katarzyny Sobieskiej, siostry króla Jana III Sobieskiego. Brat Karola Stanisława, kanclerza wielkiego koronnego. Był VII ordynatem na Nieświeżu, od 1686 podczaszym wielkim litewskim, od 1688 wojewodą trockim, właścicielem Białej oraz starostą człuchowskim i rabsztyńskim.