Radziwiłłowie

Książę Aleksander Ludwik Radziwiłł herbu Trąby (ur. 4 sierpnia 1594 w Nieświeżu, zm. 30 marca 1654 w Bolonii) – marszałek wielki litewski w latach 1637- 1654, marszałek nadworny litewski od 1635, wojewoda połocki, wojewoda brzeskolitewski od 1631, krajczy wielki litewski od 1630, stolnik wielki litewski od 1626, starosta słonimski, lipicki, bracławski, szadowski, nowowolski, jurborski i olicki, V ordynat nieświeski, hrabia szydłowiecki, II pan na Białej – jej właściciel w latach 1616-1654, jego zasługi dla miasta to: odnowienie przywileju na lokację miasta na prawie magdeburskim zlecenie architektowi Pawłowi Negri budowy okazałej książęcej rezydencji (w latach 1622-26) W 1628 r. z inicjatywy ks. Krzysztofa Ciborowicza Wilskiego (kanonika i oficjała brzeskiego) powołał Akademię Bialską 1625 r. – jego żona, księżna Tekla Wołłowiczówna, ufundowała kaplicę różańcową przy kościele św. Anny. Był synem Mikołaja Krzysztofa zwanego Sierotką, bratem: Jana Jerzego, Zygmunta Karola, Albrechta Władysława, ojciec: Dominika Mikołaja i Michała Kazimierza. . Jan Jerzy Radziwiłł herbu Trąby (ur. 8 stycznia 1588 w Czernawczycach, zm. 18 grudnia 1625), syn Mikołaja Krzysztofa zwanego Sierotką, brat: Aleksandra Ludwika, Albrechta Władysława oraz Zygmunta Karola. II Ordynat na Nieświeżu oraz kasztelan trocki od 1613. Książę Jerzy Radziwiłł herbu Trąby (ur. 14 grudnia 1578, zm. 1613 w Żyżmorach) – syn Mikołaja, wnuk Mikołaja Radziwiłła zwanego Rudym. Był kasztelanem trockim od 1600. Był posłem na sejm w 1600 roku. Albrecht (Albrycht) Stanisław Radziwiłł inna forma imienia: Albert Stanisław, herbu Trąby (ur. 1 lipca 1593 w Ołyce, zm. 12 listopada 1656 w Gdańsku) – kanclerz wielki litewski od 1623, podkanclerzy litewski od 1619, starosta łucki 1618-1622, starosta piński, gniewski, tucholski, pamiętnikarz i pisarz religijny.  Syn Stanisława, brat Krystyny. Był wychowankiem jezuitów wileńskich. Odbył szereg podróży i studiów zagranicą. W 1619 roku został podkanclerzym, w 1623 kanclerzem wielkim litewskim, występował odtąd stale przy zawieraniu traktatów międzynarodowych i łagodzeniu zatargów wewnętrznych. W latach 1624-1625 towarzyszył królewiczowi Władysławowi w podróży po Europie jako ochmistrz. Był elektorem Władysława IV Wazy z województwa nowogródzkiego w 1632 roku. W 1646 roku powitał w Gdańsku Ludwikę Marię Gonzagę. Niezmiernie gorliwy katolik, zwalczał na każdym kroku różnowierców, pracę dla dobra publicznego łączył z nieustannymi staraniami o wielkość i pożytek swego domu. Spoczął w ufundowanej przez siebie Kolegiacie pw. Trójcy Świętej w Ołyce. Wiele pomagał rektorowi kościoła w Nieświeżu, św. Andrzejowi Boboli i pod jego wpływem ogłosił światu, na podstawie objawień jednego Jezuity, że Matka Boża pragnie zostać Królową Polski. W roku 1635 książę Albrecht Stanisław Radziwiłł, ogłosił drukiem książeczkę pt. Dyskurs nabożny z kilku słów wzięty o wysławianiu Najświętszej Panny Bogurodzicy Mariey. Na 250 stronicach powołuje się na osobistą znajomość z o. Juliuszem Mancinellim SJ i potwierdza, że właśnie jemu Maryja kazała nazywać się Królową Polski. W tym starodruku nawiązuje do objawień w Neapolu dnia 14 sierpnia 1608 i 15 sierpnia1617 we Wniebowzięcie NMP oraz w Krakowie 8 maja roku 1610, a dotyczących Polski. Ten nakaz z objawień został zrealizowany po wielu staraniach, w Ślubach Lwowskich w roku 1656. Pozostawił w rękopisie diariusz łaciński, obejmujący lata 1632-1655, będący najznakomitszym pamiętnikiem politycznym XVII wieku (niedokładny przekład polski wydał E. Raczyński, 1839, 2 t., nowe wydanie - Pamiętnik o dziejach w Polsce, t. I-III, PIW, 1980) oraz De rebus Sigismundi III, wydał kilka dzieł treści religijnej i ascetycznej.