Ludy Afryki

Nandi – grupa ludów nilotyckich w Kenii, Ugandzie i Tanzanii, żyje ich ok. 750 tys. Zajmują się głownie pasterstwem, hodowlą i rolnictwem. Brali czynny udział w walce wyzwoleńczej Kenii. Posługują się językiem nandi z grupy języków nilotyckich. Niloci – grupa ludów afrykańskich, posługujących się językami nilotyckimi (nilockimi). Zamieszkują tereny Sudanu Południowego, południowej i wschodniej Etiopii, Ugandy, Kenii, Tanzanii i wschodnich terenów Demokratycznej Republiki Konga. Dzielą się na trzy główne grupy ludów: Niloci zachodni - m.in. Nuerowie, Dinkowie, Luo Niloci wschodni - m.in. Masajowie, Bari, Teso Niloci południowi - m.in. Suk, Nandi, Tatoga Niloci zachowują tradycyjne wierzenia afrykańskie (kult przodków, animizm), częściowo przejęli również islam. Podstawą gospodarki jest przeważnie pasterstwo - podstawowe znaczenie odgrywa hodowla bydła, będącego wykładnikiem bogactwa i pozycji społecznej. Struktura społeczna opiera się na rodach patrylinearnych zwykle bez centralnej władzy plemiennej (mają ją tylko Szyllukowie z grupy Luo). Poszczególne plemiona Nilotów różnią się nastawieniem do przemian modernizacyjnych. Niloci z Sudanu przyjmują zmiany niechętnie, podczas gdy Niloci z Kenii i Tanzanii aktywnie uczestniczą w procesie współczesnych przemian społeczno-gospodarczych. Masajowie należący do Nilotów wschodnich Nuba to ludność zamieszkująca góry Nuba w południowym Sudanie (ok. 64 km na ok. 145 km, wysokość względna 450-900m. Liczebność  populacji wynosi ok. 1,07 mln osób. Ludność Nuba jest mieszanką wielu narodowości posługującej się wieloma językami. Nuerowie są konfederacją plemion nilockich, żyjących w południowym Sudanie i w zachodniej Etiopii, jedną z największych grup etnicznych we wschodniej Afryce. Mówią językiem nuerskim. Nuerowie długo opierali się kolonizacji i do lat 30. XX wieku ich kultura nie znajdowała się pod wpływem kultury europejskiej. Nuerowie stali się obiektem badań antropologów począwszy od Edwarda Evans-Pritcharda, który poświęcił im swoją trzytomową klasyczną monografię. Nuerowie są ludem pasterskim, w którym bydło odgrywa centralną rolę zarówno w aspekcie żywieniowym, jak również symbolicznym. Podarunek krów w zamian za pannę młodą jest przypieczętowaniem instytucji małżeństwa. Wewnątrz grup Nuerów panuje struktura "anarchistyczna", bez wyraźnego przywództwa. Oromowie (Oromo, Galla) – grupa plemion kuszyckich, zamieszkujących głównie południową Etiopię i przyległe tereny północnej Kenii. Ich pierwotną siedzibą były tereny dzisiejszej Somalii, skąd wywędrowali w XV wieku. Większość Oromów wyznaje islam sunnicki. Podstawą gospodarki jest hodowla zwierząt, u wschodnich plemion także rolnictwo. Oromowie posługują się językiem oromo należącym do języków kuszyckich. W 1983 roku ich liczebność wynosiła ok. 14,5 mln. Haile Selassie • Balcha Safo Ras Makonnen • Tilahun Gessesse Pigmeje  – ludy negroidalne, zamieszkujące dżungle Afryki Środkowej, charakteryzuje je niski wzrost, wahający się od 140 do 150 cm. Częściowo prowadzą koczowniczy tryb życia, zajmując się łowiectwem i zbieractwem. Zamieszkują różne regiony w Afryce równikowej. Ich populacja liczy około 100 tys. osób. Nie posługują się wspólnym językiem, nie mają świadomości wspólnej historii. Stanowią małe, odrębne społeczności, które nic nie wiedzą o istnieniu innych. Na czas polowań Pigmeje zbierają się pod przewodnictwem tymczasowego wodza. Pigmeje dzielą się na trzy grupy: Mbuti (Las Równikowy Ituri) Twa Binga (Republika Środkowoafrykańska)   Baka (Gabon i Kamerun). Z punktu widzenia antropologii tylko pierwszą grupę można zaliczyć do Pigmejów właściwych, bowiem tylko oni charakteryzują się wzrostem wyraźnie niższym niż średni wzrost innych mieszkańców Afryki. Pigmeje mają bogate życie obrzędowe związane z totemizmem. Rashaida - arabska grupa etniczna zamieszkująca na terenie Erytrei oraz północno-wschodnim Sudanie. Przybyli na te tereny z regionu Hidżaz w Arabii Saudyjskiej w 1846 z powodu wybuchu konfliktu międzyplemiennego. Ich liczebność na terenie Erytrei ocenia się na 76 tys. osób, natomiast łącznie z populacją Półwyspu Arabskiego i Sudanu na 220-250 tys. osób. Dominującą religią wśród przedstawicieli Rashaida jest islam sunnicki. Lud ten jest znany z hodowli wielbłądów wyścigowych i są wysoko cenione tak na terenie Sudanu jak również Półwyspu Arabskiego.