Głóg

Głóg jednoszyjkowy Głóg (Crataegus L.), (nazwy ludowe: babi mąka, ptôszi chléb, zajęcze gruszki, kolidupa, diobli gruszki) – rodzaj roślin należący do rodziny różowatych (Rosaceae). Do rodzaju zaliczanych jest ok. 200 gatunków. Jako gatunek typowy wskazany został takson Crataegus oxyacantha L., który współcześnie identyfikowany jest w różnych źródłach jako głóg zgiętodziałkowy (Crataegus curvisepala Lindm. 1918) lub głóg dwuszyjkowy (Crataegus laevigata (Poir.). Głóg dwuszyjkowy Głóg ostrogowy Głóg włoski Zastosowanie Owoce większości gatunków nadają się do spożycia, szczególnie zaś na przetwory. Niektóre gatunki są wykorzystywane jako rośliny lecznicze. Niektóre gatunki są wykorzystywane jako rośliny ozdobne. Drewno niektórych gatunków wykorzystywane jest do wyrobów tokarskich i in. Jest składnikiem wielu mieszanek herbacianych. Współczesna fitoterapia poleca stosować kwiaty głogu (Inflorescentia Crataegi), które zbiera się na przełomie maja i czerwca i suszy się w temp. do 30. st. Celsjusza. Medycyna naturalna wykorzystuje również owoce głogu (Fructus Crataegi), które zbiera się w pełni dojrzałe (powinny być ciemnoczerwone i twarde) we wrześniu. Suszy się je początkowo w temp. 30 st. C, a potem dosusza w temperaturze 50 st. C. Głóg – skład i właściwości Kwiaty głogu zawierają m.in. flawonoidy, kwasy trójterpenowe, procyjanidy, fitosterole i sole mineralne. Podobny skład mają owoce głogu, które dodatkowo zawierają nieznaczne ilości witaminy C i prowitaminy A. Preparaty z głogu stosuje się przede wszystkim w chorobach serca, m.in. w chorobie wieńcowej czy zaburzeniach rytmu serca – oczywiście pod kontrolą lekarza. Związki flawonoidowe zawarte w kwiatach i owocach głogu działają bowiem rozkurczowo na naczynia wieńcowe serca, a tym samym zwiększają dopływ krwi bogatej w tlen do serca. Wówczas poprawia się praca tego narządu, a zmniejszają się dolegliwości bólowe i uczucie duszności. Z kolei procyjanidy obniżają ciśnienie krwi, w związku z tym po głóg mogą sięgać osoby zmagające się z nadciśnieniem tętniczym. Można go również stosować przy bólach i zawrotach głowy. Natomiast alkoholowe wyciągi z kwiatów głogu działają uspokajająco. Jedynym przeciwskazaniem do stosowania głogu jest niedociśnienie. Przepis na napar z głogu na nadciśnienie Łyżkę ususzonych kwiatów lub liści głogu wsyp do szklanki i zaparz wrzącą wodą.  Naparzaj pod przykryciem przez 15 minut, a potem przecedź.  Tak przygotowany napar pij 2 razy dziennie. . Wino głogowe dla schorowanego serca składniki:  po 1/2 szklanki rozkruszonego suszu z kwiatostanów głogu i ziela serdecznika,  0,7 litra gronowego czerwonego wina-wytrawnego lub półwytrawnego 1/2 butelki [o pojemności 100g.] wyciągu z melisy lekarskiej z apteki. przygotowanie:  zioła zalać na 14 dni w szklanym słoiku winem,  trzymać w ciepłym miejscu i codziennie potrząsać nim dla lepszego połączenia się składników, odcedzić, wycisnąć mocno resztki ziół przez gazę, zlać do szczelnej butelki z ciemnego szkła i dodać jeszcze wyciąg z melisy, całość wymieszać, odstawić na 5 dni i przechowywać w chłodnym miejscu. stosowanie: wino z głogiem zaczyna się zażywać od połowy małego kieliszka, 3 x dziennie , miedzy posiłkami.  Po tygodniu należy dawkę zwiększyć do 1 małego kieliszka też 3 x dziennie w ciągu dnia. Kurację przeprowadzić przez miesiąc, potem 2 tygodnie przerwy i od nowa. pożytek dla zdrowia: wino według tej receptury oddala oznaki tzw.zmęczonego, starczego serca z objawami utraty sił nawet przy wykonywaniu prostych czynności, zadyszki, przyspieszonej pracy serca, bólami wysiłkowymi tuż za mostkiem. Obniża ciśnienie krwi bądź stabilizuje je w przypadku jego spadku zasługa głogu. Uodparnia mięsień sercowy na bodźce związane ze stresem i uczuciem lęku. Niesie pomoc w zasypianiu i arytmii serca. Działa ogólnie tonizująco i poprawia nastrój u osób znerwicowanych, zmęczonych psychicznie zasługa melisy.