Dzogczen jest ścieżką bycia obecnym.
Z pozoru wydaje się ona szczególnie prosta, jednak w miarę badania swojej
obecności odkrywamy, że tak na prawdę wcześniej nie potrafiliśmy być obecnymi -
zauważamy na czym polega bycie rozproszonym.
Dzięki zwracaniu na to uwagi (na to, czy jesteśmy w danym momencie uważni
i obecni, czy też rozproszeni przypadkowymi i chaotycznymi myślami) z
czasem coraz bardziej wyraźnie doświadczamy stanu pełnej uważności i
obecności.
Ścieżkę Dzogczen zalicza się do najbardziej tajemnych duchowych nauk
Tybetu. Zasadniczo przetrwała ona przekazywana w tradycji Bon Shan Shung
oraz w szkole Ningma (Ningmapa - stara szkoła - pierwsza w Tybecie
buddyjska tradycja rozwinięta na dużą skalę).
Dzogczen definiuje się jako bezstopniową ścieżkę poza wysiłkiem.
Oznacza to przebywanie w najgłębszym jądrze swojej świadomości. Jest to
stan całkowitej kompletności, pogodzenia się ze wszystkim, harmonii i
doskonałości. Nie wyklucza to praktykowania innych ścieżek, nieco niższych,
które wymagają wysiłku.
W najgłębszym, najbardziej doskonałym poziomie naszej
prawdziwej duchowej tożsamości wszystko jest doskonałe takie, jakie jest.
Wysiłki dotyczą niższych, bardziej materialnych, poziomów umysłu. W
Absolucie wszystko jest doskonale takie, jakie jest.
Doskonała i niezakłócona Przestrzeń (Dzogpa Czenpo - Wielka Doskonałość)
jawi się jako wiecznie doskonała poza czasem, kompletna obecność.
Ścieżka Dzogczen używa oczywiście swojego nazewnictwa -
mówi o Trikaji
- jedności trzech oświeconych wymiarów (dharmakaja, sambhogakaja,
nirmanakaja).
Dharmakaja, która jest stanem i
wymiarem nieprzejawionym jest samą esencją obecności - nieograniczonym źródłem
całej rzeczywistości.
Rupakaja jest oświeconym wymiarem foremnym przejawionym - składa się z Sambhogakaji
- wymiaru błogości i Nirmanakaji -
doskonałego przejawienia i formy.
|
Bhutańskie malowidło ścienne przedstawiające Padmasambhavę. |
Całość tworzy rzeczywistość taką, jaka ona faktycznie
jest. Gdy jesteśmy całkowicie uważni i odkrywamy pełnię obecności -
odkrywamy jednocześnie, że wszystko wydarza się w Nieskończonej Duchowej
Przestrzeni (dharmakaji), a wszystkie zjawiska są po prostu jej dopełnieniem
i ozdobą. Wszystkie zjawiska są w istocie ornamentem przestrzeni. Dlatego
mają sens poprzez samo to, że po prostu są.
Doznawanie tego aspektu doskonałości wszystkich zjawisk nazywa się
samowyzwalaniem zjawisk, dlatego Dzogczen nazywa się ścieżką
samowyzwolenia.
Dzogczen jest ścieżką praktyczną. Nie chodzi w nim
o to, by mówić, że wszystko jest doskonale i nic nie trzeba robić
- chodzi w nim raczej o to, aby faktycznie utrzymywać ciągłą uważność,
i by w głębi swojej obecności doświadczać stanu kompletności i
doskonałości.
Badaj bardzo uważnie siebie właśnie w tej chwili. Rozluźniaj
swoje napięcia, które wywołują w tobie lęk.
|
Linia mistrzów przekazu dzogczen Sziang Sziung Njen Gju w religii bön. |
|
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz