Antigua i Barbuda

Antigua i Barbuda – wyspiarskie państwo na Morzu Karaibskim, w archipelagu Małych Antyli (Ameryka Środkowa). Głową państwa jest królowa brytyjska, reprezentowana na wyspach przez gubernatora generalnego. Podstawą gospodarki jest turystyka.   Do lat 70. XX wieku w gospodarce dominowało rolnictwo przemysłowe. Podział administracyjny jest nietypowy. Antigua, zamieszkana przez 98% ludności, jest podzielona na 6 okręgów, natomiast pozostałe wyspy są dependencjami. Katedra Św. Jana Antigua i Barbuda leży na trzech wyspach, z czego dwie są zamieszkane: większa Antigua  i mniejsza Barbuda. Trzecia wyspa – Redonda – jest niezamieszkana.    Wyspy są położone na Karaibach w północnej części Małych Antyli. Antigua i Barbuda nie mają żadnych granic lądowych. Najbliżej położonymi państwami są: Gwadelupa należąca do Francji oraz Saint Kitts i Nevis. Antigua jest wyspą wulkaniczną. Wulkany wygasły w górnym oligocenie (około 20 milionów lat temu). Wyspa dzieli się na trzy regiony geologiczne: Wulkaniczny region północno-zachodni (najstarsza część wyspy), Region centralny (region przejściowy wulkaniczno-wapienny), Północno-wschodni region wapienny (najmłodsza część wyspy). Najwyższym szczytem Antigui jest Mount Obama 402 m n.p.m. znajdujący się południowo-zachodniej części wyspy. Barbuda jest płaską wyspą koralową zbudowaną głównie z wapieni. W najwyższym punkcie osiąga wysokość 38 m n.p.m. Największym miastem Antigui i Barbudy jest stolica Saint John’s.     Pozostałe miejscowości są niewielkie. Na Barbudzie znajduje się tylko jedna miejscowość – Codrington. Saint John’s znajduje się na północno-zachodnim wybrzeżu Antigui. Jest głównym ośrodkiem handlowym oraz największym portem morskim, do którego przybywa większość wycieczkowców z turystami odwiedzającymi wyspę. Miasto posiada również najważniejsze zabytki kraju w tym XVII-wieczną zabudowę kolonialną, katedrę oraz muzeum narodowe. Saint John's     Redonda Ananas w Antigui Typowe ukształtowanie terenu na południu Antigui