Antoni Piotrowski

Antoni Adam Piotrowski (ur. 7 września 1853 w Nietulisku, parafia Kunów koło Radomia, zm. 12 grudnia 1924 w Warszawie), polski malarz, rysownik, ilustrator. PRZEDWIOŚNIE, 1917 Życiorys Ojciec artysty był urzędnikiem w walcowni żelaza w Nietulisku. Piotrowski uczył się malarstwa u profesora Wojciecha Gersona, w 1875 roku wyjechał na studia do Monachium, następnie od 1877 roku był uczniem Jana Matejki w Szkole Sztuk Pięknych w Krakowie. W latach 1872−1882 przebywał w Paryżu. W 1885 roku wyjechał do Bułgarii jako korespondent i rysownik pism brytyjskichThe Graphic i The Illustrated London News oraz francuskich Illustration i Le Monde Illustré. Brał udział w wojnie serbsko-bułgarskiej (1885−1886), został odznaczony bułgarskim krzyżem za waleczność i medalem wojskowym, a 9 obrazów i wszystkie rysunki z wojny zostały zakupione przez rząd bułgarski. Na zamówienie księcia Ferdynanda namalował portret księcia, za co został odznaczony krzyżem komandorskim zasługi cywilnej. W 1900 roku osiadł w Warszawie. W 1925 roku odbyła się pośmiertna wystawa prac w „Zachęcie”. Był członkiem Towarzystwa Artystów Polskich „Sztuka”. Malował głównie sceny rodzajowe, także portrety i obrazy historyczne. Do ważniejszych prac należą: Pochód rekrutów cykl obrazów z wojny serbsko-bułgarskiej Nimfy i Satyry portrety: ks. Aleksandra Battemberskiego ks. Ferdynanda Rumuńskiego szereg ilustracji w czasopismach polskich Wiosna Pożegnanie (1922) Spotkanie na przełęczy 1896 Czaty we mgle Gość Ogrodniczka Portret Królowej Jadwigi Śmierć Dionizego Czachowskiego w bitwie pod Wierzchowiskami w 1863