Honorata Leszczyńska

Honorata Leszczyńska, z domu Rapacka (ur. 16 maja 1864 w Czerniowicach, zm. 18 stycznia 1937 w Warszawie) – polska aktorka teatralna, występowała na deskach warszawskich teatrów. "Dom kobiet" Z. Nałkowskiej w Teatrze Polskim w Warszawie. Od lewej siedzą: Maria Przybyłko-Potocka, Zofia Nałkowska, Stanisława Słubicka, Wanda Barszczewska, Honorata Leszczyńska. Od lewej stoją: Karolina Lubieńska jako Ewa, Wanda Siemaszkowa, Mila Kamińska, Janina Muncklingrowa. Była córką Wincentego Rapackiego, siostrą Wincentego Rapackiego, żoną aktora Bolesława Leszczyńskiego, matką Jerzego Leszczyńskiego. Od dzieciństwa wychowywała się w atmosferze teatralnej. Jako dziecko występowała w teatrach w dziecięcych rolach. Kształciła się pod kierunkiem ojca. Jej debiut przypadł na rok 1880 w warszawskim Teatrze Rozmaitości w roli Klary w Ślubach panieńskich. Jej najlepsze role sceniczne to kreacje w dramatach Blizińskiego, Szekspira, Ibsena, Słowackiego. Występując w Poskromieniu złośnicy tak zachwyciła Stanisława Wyspiańskiego, że postanowił ją sportretować (Portret Honoraty Leszczyńskiej w roli Katarzyny z Poskromienia złośnicy Williama Shakespeare’a, 1894). Często wyjeżdżała na występy gościnne. Grała również w Krakowie. Była członkiem zasłużonym Związku Artystów Scen Polskich. Odznaczona Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (1930). Honorata Leszczyńska spoczywa na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie. Portret Honoraty Leszczyńskiej w roli Katarzyny w Poskromieniu złośnicy Williama Szekspira, 1894 1894 Filmografia 1921 – Cud nad Wisłą jako Pani Granowska 1911 – Dzień kwiatka Spektakle teatralne (wybór) 1880 – Śluby panieńskie, Teatr Rozmaitości w Warszawie jako Klara 1893 – Poskromienie złośnicy jako Katarzyna Mąż i żona Balladyna