Radziwiłłowie

Książę Jerzy Radziwiłł herbu Trąby (ur. 4 lutego 1721, zm. 13 grudnia 1754 w Jaworze), syn Mikołaja Faustyna, brat Albrechta, Stanisława oraz Udalryka Krzysztofa. Został starostą Nowogródka, później wojewodą nowogródzkim (1746). Za zasługi został odznaczony Orderem Orła Białego 3 sierpnia 1750 w Warszawie. Przez małżeństwo z Salomeą Anną Sapiehą, córką Jerzego Stanisława Sapiehy był spokrewniony z rodziną Sapiehów. Stanisław Radziwiłł książę herbu Trąby (ur. 8 maja 1722, zm. 22 kwietnia 1787) – poseł, krajczy wielki litewski, podkomorzy litewski; syn Mikołaja Faustyna, brat Albrechta, Udalryka Krzysztofa i Jerzego, ojciec Anny Olimpii Mostowskiej. Od 1752 krajczy wielki litewski, następnie podkomorzy wielki litewski w latach (1759–1779). Był także generałem-lejtnantem wojsk litewskich. Za zasługi został odznaczony Orderem Orła Białego 3 sierpnia 1757 w Warszawie. Poseł powiatu lidzkiego na sejm 1760 roku. Był członkiem konfederacji radomskiej 1767 roku, poseł powiatu lidzkiego na Sejm Repninowski,   23 października 1767 roku wszedł w skład delegacji Sejmu, wyłonionej pod naciskiem posła rosyjskiego Nikołaja Repnina, powołanej w celu określenia ustroju Rzeczypospolitej.  Członek konfederacji Andrzeja Mokronowskiego w 1776 roku i poseł na sejm 1776 roku z województwa nowogródzkiego. Stanisław Radziwiłł był fundatorem m.in. kościoła Znalezienia Krzyża Świętego w Żyrmunach. Marcin Mikołaj Karol Radziwiłł herbu Trąby (ur. 11 listopada 1705 w Ciemkowiczach - zm. 11 stycznia 1782 w Słucku), krajczy wielki litewski, generał lejtnant armii Wielkiego Księstwa Litewskiego, w 1757 roku odznaczony Orderem św. Aleksandra Newskiego. Syn Jana Mikołaja Radziwiłła i Doroty Henryki z Przebendowskich, późniejszej żony Franciszka Bielińskiego. Dobrze wykształcony, w młodości erudyta zajmujący się medycyną, fizyką i alchemią. Krajczy litewski z nadania Augusta III. Po ojcu odziedziczył liczne dobra, m.in. Nieborów, Ostrów, Przygodzice. Ojciec Józefa Mikołaja i Michała Hieronima Radziwiłłów. W wieku młodzieńczym zaczął zdradzać objawy choroby umysłowej. Prawdopodobnie odziedziczył ją po ojcu Janie Mikołaju. Z czasem schorzenie zaczęło prowadzić do obłędu. Swoją drugą żonę uwięził wraz z dziećmi, założył harem złożony z porwanych bądź kupionych dziewcząt, napadał i podpalał okoliczne dwory, dokonywał rozbojów na drogach, porywał i więził ludzi. W swoim laboratorium poszukiwał kamienia filozoficznego. Oddawał się też studiom talmudycznym, nauczył się języka hebrajskiego, otaczał się wyłącznie żydami i przestrzegał z nimi praktyk religijnych. W 1748 roku został ubezwłasnowolniony. Trzymany był w ścisłym areszcie, najpierw w Białej Podlaskiej, potem w Słucku. Kuratelę nad nim sprawowali kolejno: Hieronim Florian Radziwiłł, jego brat Michał Kazimierz Radziwiłł, syn Michał Hieronim Radziwiłł. Żonaty dwukrotnie, z Aleksandrą z Bełchackich (dwoje dzieci) oraz z Martą z Trembickich (czworo dzieci). Zmarł w Słucku, pochowany został w Nieświeżu.