Pamukkale – turecka miejscowość położona w dolinie Cürüksu (w starożytności zwanej Doliną Lycos), około 18 km od Denizli.
Słynie z wapiennych osadów powstałych na zboczu góry Cökelez. Wypływająca z gorących źródeł woda, bogata w związki wapnia i dwutlenek węgla, ochładzając się na powierzchni, wytrąca węglan wapnia, którego osady układają się w nacieki i stalaktyty.
Na zboczu góry, wykorzystując nierówności terenu, powstają progi,
półkoliste i eliptyczne baseny wody termalnej, ukształtowane w formie tarasów,
oddzielone od siebie obłymi zaporami, po których spływa woda. Proces
ten trwa nieprzerwanie od około 14 tysięcy lat. Twory te w czasach rzymskich nazywane zostały trawertynami.
Władze tureckie objęły teren ochroną tworząc w tym miejscu Park Narodowy, który objęło swoim patronatem UNESCO, wpisując go na listę światowego dziedzictwa przyrodniczego.
Park Narodowy utworzono w celu ochrony trawertynów. Pobudowane w górnej
części zbocza hotele przyczyniły się do stopniowego wysychania źródeł
wody termalnej i postępującej degradacji środowiska. W związku z tym
władze tureckie nakazały zamknięcie hoteli a następnie ich rozebranie.
Obecnie można oglądać ich pozostałości. W 1997
została zamknięta trasa prowadząca przez naturalne tarasy. Dla turystów
udostępniona jest część południowa, wzdłuż wybudowanego przez ludzi
wąskiego kanału, którym płynie woda termalna napełniając utworzone
sztucznie baseny. Wejście na trawertyny, z uwagi na ochronę osadów, jest
możliwe tylko po zdjęciu obuwia. Zawartość wapnia w spływającej wodzie
jest tak wysoka, że może pokryć osadem grubości 1 mm powierzchnię około
4,9 km² rocznie. Betonowe zapory tworzące sztuczne baseny są już
dokładnie przykryte tym osadem. Przepływ wody (ilość i miejsce
płynięcia) jest regulowany przez pracowników parku tak, aby równomiernie
zasilać naturalne i sztuczne baseny.
Pamukkale położone jest na linii pęknięcia skorupy ziemskiej. Nie są to
jedyne źródła wody termalnej położone na tym terenie. W pobliżu (5 km na
wschód od Pamukkale) znajduje się miejscowość Karahayit, której wody
zawierają sporo domieszek żelaza, sodu i magnezu.
Tlenki zawartych w wodzie metali są przyczyną zabarwienia osadów na
kolor czerwony, zielony i żółty. W miejscowości Kavakbasi (4 km od
Pamukkale) znajdują się dwa błotniste źródła z dużą zawartością związków
siarki. Lecznicze właściwości źródeł znajdujących się w tych
miejscowościach znane były od wielu wieków. Już w starożytności
przybywano tu mając nadzieję na powrót do zdrowia. Były to tereny, na
których oddawano cześć Asklepiosowi, Higiei i Apollinowi. W czasach starożytnych, powyżej tarasów powstało miasto – uzdrowisko o nazwie Hierapolis.
|
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz